دنیا مثل حباب خیالی است که یک آدم غیر نرمال میبیند. اگر ن

دنیا مثل حباب خیالی است که یک آدم غیر نرمال میبیند. اگر نسبت به دنیا نگرش درستی داشته باشیم و سخت نگیریم از هیچ اتفاقی مکدر و ناراحت نمیشویم و میگوئیم عیب ندارد، آخرش مرگ جسم است که آنهم مبارک است و مرحله ایست که باید محقق شود آنچه مهم است اینست که خودم مردنی نیستم و فقط از دنیا جدا میشوم. آیا کسی از این خبر که تمام الاغها میمیرند، ناراحت میشود؟ اینکه ما از این خبر ناراحت میشویم و دلمان میگیرد، مال اینست که خودمان را با خرمان یکی گرفتیم و خیال کردیم الاغ مان که بمیرد خودمان هم میمیریم.

کارگری بالای برجی مشغول کارگری بود، آمدند پائین ساختمان داد زدند چراغعلی خانه ات آتش گرفت و زن و بچه و زندگیت سوخت. با شنیدن این خبر خودش را از بالای برج به پایین پرت کرد، در بین راه که در حال سقوط بود با خود فکر کرد من که خانه ندارم! من هنوز ازدواج نکردم! من که اصلا چراغعلی نیستم!!!!

تمام غمهای ما در دنیا اینجوری است. خبر ناگوار دادند که خانه ات آتش گرفت، مگر خانه مال ما بود؟ یک ضمیر ملکی میچسبانند آخر هر چیزی، ما را به اشتباه میاندازد که خیال میکنیم مالک شدیم و فریب بازی ذهن را میخوریم که ما مالک خانه و زن و بچه و چه و چه هستیم. تنها چیزی که مال ما است و دیگری راه ورود در آن ندارد و مطلقا در اختیار ما است، خواسته ما میباشد.

یاسریع الرضا اغفر لمن لایملک الا الدعاء
ما فقط مالک دعای خود هستیم و کسی به دعای ما راه ندارد. آنچه دیگری به آن راه دارد که مال ما نیست.
ظلم و عدل در مقایسه با دنیا معنی دارد و در حقیقت یک توهم است. کتاب مرا دزدیدند این ظلم در دنیا است و سرجایش درست است اما به حقیقت ما ربط ندارد. دنیا بازی است که باید همه در این بازی وارد شوند و طبق قوانین پیش بروند.