جا نا دلِ بیمار ِ مرا جز تو دوا نیست

جا نا دلِ بیمار ِ مرا جز تو دوا نیست
هر چند که مهری به دلت،از دلِ ما نیست
از مهر تو این دل چه غزل ها که نگفته
بازا که‌ کسی جزتو مرا لطف خدا نیست
یک بار نشد با من از ان کینه نگویی
انصاف کن ای دوست که‌ این رسم وفا نیست
ای دوست چه کردی که‌ دگر تاب سخن نیست
در نزد تو ای عشق پس این چیست!؟جفا نیست؟
ما بنده ی عشقیم که‌ در منطق عشّاق
هر بار بجز خواهش و اصرار و دعا نیست
دا نم که مرا منزلتی نیست به نزدت
والله کسی جز تو در اندیشه ی ما نیست..