از مرگ نترس! چون انتخاب تو نیست

از مرگ نترس! چون انتخاب تو نیست
شنیده‌ام: چاپلین هم مرده است
بین خودمان باشد:مرگ، به آغوش کشیدن خود است
بالاخره روزی می رسد که دهانت آرام بگیرد..
بروی،برنگردی صدای خنده ات بماند.. مثل ضربات ِفرشتۀ مرگ.. در خانه خواهی مرد این ‌را از شکلِ به خواب رفتنت فهمیدم..جای خالیِ تو را مویه‌ها پُر می‌کنند،،انگشت‌ها به سمتت می‌چرخند؛ طرح خالی یک نقاشی که به حرکت درآمده..کودکان می خواهند تو را از خاک پس بگیرند؛،،به مردن ادامه بده! از این پهلو به آن پهلو می شوی اما از دهان افتاده ای؛به مردن ادامه بده! صدای قدم ها را می شنوی
دارند خبر مرگت را می برند کسی صحنه را به هم نزده
جوری لم داده ای به صندلی که انگار با چشم‌های بسته، گریه‌ها را تماشا می‌کنی..
با توام!..کسی به شانه‌ات می‌زند ،برمی گردی؛
دیگران را باخبر می کند دیگران از تو خوش‌شان نخواهد آمد آن ها فقط دل‌شان می سوزد
آن ها فقط دیر رسیده اند ،،تو به خوردن کلماتت ادامه بده!.. چنگ می اندازی...مرگ بدهی تو به زندگی ست....حرف نزن...یک دقیقه سکوت!
عقربه ها دارند می چرخند؛ یک دقیقه سکوت!
تو را از زندگی بیرون انداخته اند...آدم نمی تواند بماند
و به دروغ هایش عادت کند؛...یک دقیقه سکوت!با تو هستم!..آنقدر زنده ماندی که حالا...
با لباس های سیاه به دیدنت آمده ایم.....
.
.اگر قهرمان نمُردی،سعی کن برای هدفی بمیری،خوب بمیری...