بخون 📬 بعد از گرانی بنزین و واکنش های مردم معترض به این م
#بخون #📬 بعد از گرانی بنزین و واکنش‌های مردم معترض به این موضوع، اینترنت قطع شد.
کاری به بُعد سیاسی ماجرا ندارم، چرا که این روزها همه خودشان تحلیل گر و رسانه‌اند.
اما از قطعی اینترنت دلم سوخت.
چون خیلی ها هنوز از ضرر گرانی بنزین در نیامده، کار اینترنتی و وابسته به اینترنتشان هم لنگ ماند:
تورها و آژانس های مسافرتی،بخش های مربوط به حمل و نقل بین المللی،امور تحصیلی و پژوهشی خیل عظیمی از دانشجویان و اساتید ،برنامه نویس ها و آنهایی که با استفاده از اینترنت درآمدی داشتند ...
بدتر از همه در اوج سرما زلزله زدگان میانه که داغ دلشان تازه بود هم به فراموشی سپرده شدند.
همه سردرگم گوشی‌هایشان را نگاه میکردند و مایوس بودند از اینترنتی که نبود و اگر بود محدود به سایت های داخلی بود.
حداقل نیازها مثل استفاده از لغت نامه، جستجوی دارو ، کتاب و حتی دستور آشپزی عملا غیر ممکن شد.
خیلی از ایرانیان مقیم خارج در التهاب بی خبری از خانواده‌هایشان روزهای بدی را سپری کردند.
نهایتا خشک و تر باهم سوختند.
عده ای بانک و اموال عمومی را آتش زدند و جمعیت عظیمی در بهت اتفاقات، بی‌اینترنت ماندند.
اتفاقی که نباید می افتاد افتاد.....
اما در کنار این همه مسائل قطعی اینترنت از یک بعد محکی بود برای سنجش دوستی ها.....برای پیوندهای فامیلی....
درست است که اینترنت قطع بود اما تلفن و پیامک برقرار بود.
چند نفر از ما شماره عزیزی را گرفتیم و جویای حالش شدیم؟
همان عزیزانی که هر روز در اینستاگرام و تلگرام و واتساپ قربان صدقه شان میرویم!
چند تن از ما پیامکی فرستادیم تا حال دوستان و اقوام را جویا شویم؟ مگر نه اینکه هر روز در نت مثل پروانه دور هم میگردیم.
قطع اینترنت شاید تثبیتی بود بر کاهش شدید پیوندهای عاطفی و دوستی و فامیلی.
نبود اینترنت مهر تاییدی بود بر آنکه فضای مجازی واقعا مجازیست و به محبت ها و همدلی ها و "دوستت دارم‌هایش" نمیتوان دل بست و اعتماد کرد.
از بعد دیگر قطع اینترنت باعث شد که همه زودتر بخوابند و یا باز به خواندن کتاب روی آورند. عادتی که مدتهاست از ما رخت بر بسته.
من هدفم مخالفت با اینترنت نیست.
دنیای امروز بدون اینترنت معنایی ندارد و خیلی از امور لنگ میماند و قطع اینترنت یا جلوگیری از نشر اخبار در عصر ارتباطات پسندیده نیست و هیچ وقت هم نباید تکرار شود ولی بحث اینترنت را از روابط اینترنتی جدا کنیم.
دوست داشتن .......دوستی......محبت....همه در عمل است که به عرصه ظهور میرسد نه با اینترنت.
بهتر است به روابط دوستی و خانوادگی خود تلنگری بزنیم و به جای مدح و ثنای اینترنتی و اینستاگرامی وقتی برای هم اختصاص دهیم و تنها راه ارتباطیمان پیام رسانهای اینترنتی نباشد.
✍ مریم اکبری نوشاد
کاری به بُعد سیاسی ماجرا ندارم، چرا که این روزها همه خودشان تحلیل گر و رسانه‌اند.
اما از قطعی اینترنت دلم سوخت.
چون خیلی ها هنوز از ضرر گرانی بنزین در نیامده، کار اینترنتی و وابسته به اینترنتشان هم لنگ ماند:
تورها و آژانس های مسافرتی،بخش های مربوط به حمل و نقل بین المللی،امور تحصیلی و پژوهشی خیل عظیمی از دانشجویان و اساتید ،برنامه نویس ها و آنهایی که با استفاده از اینترنت درآمدی داشتند ...
بدتر از همه در اوج سرما زلزله زدگان میانه که داغ دلشان تازه بود هم به فراموشی سپرده شدند.
همه سردرگم گوشی‌هایشان را نگاه میکردند و مایوس بودند از اینترنتی که نبود و اگر بود محدود به سایت های داخلی بود.
حداقل نیازها مثل استفاده از لغت نامه، جستجوی دارو ، کتاب و حتی دستور آشپزی عملا غیر ممکن شد.
خیلی از ایرانیان مقیم خارج در التهاب بی خبری از خانواده‌هایشان روزهای بدی را سپری کردند.
نهایتا خشک و تر باهم سوختند.
عده ای بانک و اموال عمومی را آتش زدند و جمعیت عظیمی در بهت اتفاقات، بی‌اینترنت ماندند.
اتفاقی که نباید می افتاد افتاد.....
اما در کنار این همه مسائل قطعی اینترنت از یک بعد محکی بود برای سنجش دوستی ها.....برای پیوندهای فامیلی....
درست است که اینترنت قطع بود اما تلفن و پیامک برقرار بود.
چند نفر از ما شماره عزیزی را گرفتیم و جویای حالش شدیم؟
همان عزیزانی که هر روز در اینستاگرام و تلگرام و واتساپ قربان صدقه شان میرویم!
چند تن از ما پیامکی فرستادیم تا حال دوستان و اقوام را جویا شویم؟ مگر نه اینکه هر روز در نت مثل پروانه دور هم میگردیم.
قطع اینترنت شاید تثبیتی بود بر کاهش شدید پیوندهای عاطفی و دوستی و فامیلی.
نبود اینترنت مهر تاییدی بود بر آنکه فضای مجازی واقعا مجازیست و به محبت ها و همدلی ها و "دوستت دارم‌هایش" نمیتوان دل بست و اعتماد کرد.
از بعد دیگر قطع اینترنت باعث شد که همه زودتر بخوابند و یا باز به خواندن کتاب روی آورند. عادتی که مدتهاست از ما رخت بر بسته.
من هدفم مخالفت با اینترنت نیست.
دنیای امروز بدون اینترنت معنایی ندارد و خیلی از امور لنگ میماند و قطع اینترنت یا جلوگیری از نشر اخبار در عصر ارتباطات پسندیده نیست و هیچ وقت هم نباید تکرار شود ولی بحث اینترنت را از روابط اینترنتی جدا کنیم.
دوست داشتن .......دوستی......محبت....همه در عمل است که به عرصه ظهور میرسد نه با اینترنت.
بهتر است به روابط دوستی و خانوادگی خود تلنگری بزنیم و به جای مدح و ثنای اینترنتی و اینستاگرامی وقتی برای هم اختصاص دهیم و تنها راه ارتباطیمان پیام رسانهای اینترنتی نباشد.
✍ مریم اکبری نوشاد
۱۴.۱k
۰۴ آذر ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۱۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.