دیالوگ تامل برانگیز اهل بهشت ... سوره صافات
دیالوگ تامل برانگیز اهل بهشت ... سوره صافات
قَالَ قَآئِلٌ مِنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ (٥١)
کسی از آنها می‌گوید: «من همنشینی داشتم... یَقُولُ أَإِنَّکَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِینَ (٥٢)
که پیوسته می‌گفت: آیا (به راستی) تو این سخن را باور کرده‌ای... أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِینُونَ (٥٣)
که وقتی ما مُردیم و به خاک و استخوان مبدّل شدیم، (بار دیگر) زنده می‌شویم و جزا داده خواهیم شد؟!» قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ (٥٤) (سپس) می‌گوید: «آیا شما می‌توانید از او خبری بگیرید؟» فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَآءِ الْجَحِیمِ (٥٥)
اینجاست که نگاهی می‌کند، ناگهان او را در میان دوزخ می‌بیند.
قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدْتَ لَتُرْدِینِ (٥٦)
می‌گوید: «به خدا سوگند نزدیک بود مرا (نیز) به هلاکت بکشانی!
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ (٥٧)
و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم!
أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ (٥٨) (سپس به یاران خود می‌گوید: ای دوستان!) آیا ما هرگز نمی‌میریم (و در بهشت جاودانه خواهیم بود)، إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَیٰ وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ (٥٩)
و جز همان مرگ اول، مرگی به سراغ ما نخواهد آمد، و ما هرگز عذاب نخواهیم شد.
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ (٦٠)
راستی این همان پیروزی بزرگ است!
لِمِثْلِ هَٰذَا فَلْیَعْمَلِ الْعَامِلُونَ (٦١)
آری، برای مثل این، باید عمل‌کنندگان عمل کنند!
قَالَ قَآئِلٌ مِنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ (٥١)
کسی از آنها می‌گوید: «من همنشینی داشتم... یَقُولُ أَإِنَّکَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِینَ (٥٢)
که پیوسته می‌گفت: آیا (به راستی) تو این سخن را باور کرده‌ای... أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِینُونَ (٥٣)
که وقتی ما مُردیم و به خاک و استخوان مبدّل شدیم، (بار دیگر) زنده می‌شویم و جزا داده خواهیم شد؟!» قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ (٥٤) (سپس) می‌گوید: «آیا شما می‌توانید از او خبری بگیرید؟» فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَآءِ الْجَحِیمِ (٥٥)
اینجاست که نگاهی می‌کند، ناگهان او را در میان دوزخ می‌بیند.
قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدْتَ لَتُرْدِینِ (٥٦)
می‌گوید: «به خدا سوگند نزدیک بود مرا (نیز) به هلاکت بکشانی!
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ (٥٧)
و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم!
أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ (٥٨) (سپس به یاران خود می‌گوید: ای دوستان!) آیا ما هرگز نمی‌میریم (و در بهشت جاودانه خواهیم بود)، إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُولَیٰ وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ (٥٩)
و جز همان مرگ اول، مرگی به سراغ ما نخواهد آمد، و ما هرگز عذاب نخواهیم شد.
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ (٦٠)
راستی این همان پیروزی بزرگ است!
لِمِثْلِ هَٰذَا فَلْیَعْمَلِ الْعَامِلُونَ (٦١)
آری، برای مثل این، باید عمل‌کنندگان عمل کنند!
۱.۱k
۰۱ آذر ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.