همه سهم من از خود دلی بود که به تو دادم و هر شب بغض و گلویت را در تابوت سیاهی که برایم ساخته بودی، گریستم و تو هرگز ندانستی که زخمهایت زخمهای مکررم بودند...!
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.