حواسم باشدازاسارت زندان این زندگی که خلاص شدم

حواسم باشدازاسارت زندان این زندگی که خلاص شدم
قفل زبانم رابازکنم
تاریخ راباخدا زیروروکنم
بودونبودها را وارسی کنم
از غصه ی نانی بگویم که
جای همه امیدهاراگرفته بود.
موج خشمش را به جان میخرم
اما
فریاداعتراضم را روزی صدبارتکرارمی کنم.
سوالهای بی پاسخ زیادی روی دلم سنگینی میکنند...