نه !

نه !‌
شکایت نکن
کوه هم که باشد
گاهی
دمِ غروب که می شود
انگار دلش می لرزد ...
به خدا قسم
اصلا انگار طور دیگریست !‌
انگار ایستاده می افتد
ایستاده می گرید
و ایستاده می میرد ...
پس گلایه نکن !‌
از تو چه پنهان
با تمام تنهایی ام
گاهی ایستاده
در پس همین وجود
در پس همین خنده های سرد
در پس همین گریه های گرم
هی می میرم و زنده می شوم !
سخت است
صبور باشی ...
و در حجم این سکوت نَـفَست بَنـد نَیاید ...!