کسی که از نگاه روز مره و تغییر پذیر به همه چیز نگاه می کن

کسی که از نگاه روز مره و تغییر پذیر به همه چیز نگاه می کند شک نکید نمی تواند حقیقت را به معنای تمام معنا بفهمد و ما حقیقت پرست هستیم و دین دروغ است حتی اگر اسلام باشد و با قرآت ناب باشد و تحقیقی حقیقت جو بودن از دینداری مهم تر است. فلسفه و منطق باید داشت و نباید سرخوش بود و از روی هوا حرف زد. درنگ هیچ بنیادی ندارد اگر برپایه عقلانیت نباشد. جزء خدا و 14 معصوم و انبیاء و کتب آسمانی و معاد و عدل مقدس نیست حتی اگر نائب امام عصر (عج) و ولی امر مسلمین هم باشد. جهانگرایی و جهان وطنی نداشتن و مهدویت داشتن متناقض به ذات است و کسی که مهدویت را باور دارد باید به الذات جهانگرایی و جهان وطنی قبول داشته و کسی که قرآن را قبول دارد باید تحقیقی دین داشتن را قبول داشته باشد وگرنه دین اجداد را داشتن است همانطور که بت پرستان به خاطر تربیت پدری و مادری و موروثی بت پرست بودند.
انژه ارزش است نه سوژه و این همه "من من من" نکن تو "نیم من" هم نیستی. اگر تمام عالم گرگ شوند بگذار بشود وقتی قرار است که تمام عالم روباه درلباس میش باشند و یک مشت *عوضی به تمام معنا* حاکم باشند. نسبت به تزویرگر تا می توانی در ستیزه جویی سبقت بگیر و این از نیکی ها است مهم نیست بد عینی گرفته شوی هرچه توسط تزویرگر از راه فریب عوام توسط آن بد عینی درنظر گرفته شوی بیشتر نشان حقانیت ات و نشان عظمت ات در نزد خدا است و خوب واقعی هستی و خوب و بد معیار ظاهری ندارد چه بسا ظاهر بد نسبت به کفار حربی معیار خوب است اما ظاهر خوب نسبت به کفار حربی بد است. ما به هرچیزی که می بینیم و می شونیم و پند آموز حتی به ظاهر بی منظور است اعتماد کامل نمی کنیم بلکه تعقل کرده و آنهم ممکن است اگر هم بپذیریم تا حدودی بپذیریم. چه دیدن چه شنیدن در مقابل عقل و تعقل خوار و خفیف اند.