آدم ها نیاز دارند به صبوری کردن های هم،دوست داشتن ها و مه

آدم ها نیاز دارند به صبوری کردن های هم،دوست داشتن ها و مهربانی های هم،به گذشت ها و قضاوت نکردن های هم.به دلخوشی های کوچک و لبخندهای از ته دل،حتی به دستی برای محبت کردن نیازمندند.زندگی ما آدم ها خواسته یا ناخواسته در تعامل باهم شکل می گیرد،قد میکشد رنگ میگیرد.آدم ها نیاز دارند به اینکه کسی بی منت،بی غرض حرف ها و درد و دل هایشان را گوش کند،آدم ها به احساس های پاک،و حضوری آرامش بخش نیاز دارند.حال وقتی این نیاز را هم سلب میکنیم غصه می اندازیم به جانِ هم،تنهایی رنگ دلگیری به خود می گیرد،گذشت معنای انتقام و دوری بهترین و سخت ترین واژه میشود.ما برای زندگی کردن،برای ادامه دادن در کنار آب و آسمان به امید،عشق،گذشت و انسانیت نیازمندیم. . .