رجعت امام حسین(ع) در «آخرالزمان» در آخرین خطبه روز عاشورا
رجعت امام حسین(ع) در «آخرالزمان» در آخرین خطبه روز عاشورا
امام محمدباقر(ع) در روایتی آخرین خطبه امام حسین(ع) در کربلا را بیان میکند که مربوط به مهدویت و امر ظهور است.
حسین بن علی (علیهماالسلام) قبل از اینکه کشته شود به اصحابش فرمود:
همانا رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) (به من) فرمود: ای فرزندم! همانا تو به زودی به سوی عراق سوق داده خواهی شد.
و آن زمینی است که انبیاء و اوصیای انبیاء با آن ملاقات کردند.
و آن زمینی است که«عمورا»نامیده میشود
همانا تو و جماعتی از اصحاب تو در آنسرزمین شهید خواهی شدکه (آنان) درد آهن (نیزه و شمشیر) را حس نمیکنند
سپس این آیه را تلاوت فرمود:«گفتیم: ای آتش! سرد و سلامت باشد بر ابراهیم»، جنگ برای تو و بر اینان (همراهانت) سرد و سلامت خواهد شد
سپس (امام حسین به اصحاب خود فرمود:)بشارت باد بر شما. به خدا سوگند، اگرچه (دشمنان) ما را میکشند، ولی ما بر پیامبرمان(صلی الله علیه و آله و سلم) وارد میشویم
سپس من به قدری که خدا بخواهد مکث خواهم کرد!
سپس اول کسی خواهم بود که زمین برایش شکافته میشود
و خارج خواهم شد (خروج خواهم کرد)، خارج شدنی که موافق آن خارج شدن امیرالمؤمنین (علیهالسلام) و قیام قائم ما و حیات رسولالله (صلی الله علیه و آله و سلم) است
سپس افرادی از آسمان که نزد خدایند بر من نازل میشوند در حالی که هرگز به سوی زمین نازل نشدهاند
و جبرئیل، میکائیل، اسرافیل و لشکریانی از ملائکه بر من نازل خواهند شد
حضرت محمّد و علی و من و برادرم و همۀ آن کسانی که خدا بر آنان منت نهاده،درحملکنندگانی از حاملان پروردگار نازل میشویم، شترانی از نور که تاکنون احدی از خلایق بر آنها سوار نشدهاند
بعد از این، حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله و سلم) پرچم خود را به اهتزاز درمیآورد و آن را به همراه شمشیرش به قائم ما میدهد
سپس ما بعد از آن، مدتی که خدا بخواهد مکث میکنیم
بعد آن، همانا خداوند از مسجد کوفه چشمه ای از روغن و چشمه ای از آب و چشمهای از شیر خارج میکند
همانا بعد از آن، امیرالمؤمنین (علیهالسلام) شمشیر رسول خدا را به من میدهد، و مرا به سوی مشرق و مغرب زمین (تجهیز و) روانه میکند
پس من به هیچ یک از دشمنان خدا بر نمیخورم مگر اینکه خون او را میریزم،و هیچ بتی را نمیبینم مگر اینکه آن را میسوزانم
تا اینکه به هند میرسم و آن را فتح میکنم
و همانا دانیال و یوشع خارج میشوند و به امیرالمؤمنین (علیهالسلام) عرضه میدارند که خدا و رسول او راست گفتهاند
سپس ایشان با تعداد هفتاد مرد بسوی بصره میروند و دشمنان خود را میکشند
و گروهی به سوی روم اعزام میشوند و خداوند پیروزی رانصیب آنان میکند
سپس، من هر جنبندهای را که خدا گوشت آن را حرام کرده میکشم تا اینکه در روی زمین غیر از گوشت طیّب چیزی نباشد
من بر یهود و نصارا و سایر ملل اسلام را عرضه میدارم، و آنان را بین اسلام و شمشیر مخیر میگذارم؛پس هر کس اسلام بیاورد، منت بر او میگذارم، و هر کس از اسلام کراهت داشته باشد خدا خون او را خواهد ریخت
هیچ مردی از شیعیان ما روی زمین باقی نخواهد بود، مگر اینکه خداوند مَلَکی را به سوی او نازل میکند تا خاک را از روی او کنار زند،و همسرانش و مقامش را در بهشت به وی بنمایاند
در روی زمین شخص نابینا و زمینگیر و مبتلائی نخواهد بود مگر اینکه خداوند به وسیلۀ ما اهل بیت بلا را از او برطرف میکند
و به قدری برکت از آسمان به سوی زمین نازل میشود که شاخه درخت از زیادی میوه میشکند! میوه زمستانی در تابستان و میوه تابستانی در زمستان خورده میشود
و این است معنای سخن خداوند عزوجل که : «اگر اهل کتاب ایمان میآوردند و تقوا پیشه میکردند، ما به یقین برکاتی از آسمان و زمین برای آنان قرار میدادیم، ولی اینان تکذیب کردند و ما آنان را به واسطۀ آنچه کسب کردند مؤاخذه کردیم.»
سپس خداوند کرامتی را برای شیعیان ما عطا میکند که چیزی در زمین و آنچه در آن هست بر آنان پنهان نخواهد بود.
تا اینکه مردی از میان اینها اراده کند که دانشی از اهلبیت خود بداند، آنان را با علم به آنچه انجام میدهند، آگاه میسازد
امام محمدباقر(ع) در روایتی آخرین خطبه امام حسین(ع) در کربلا را بیان میکند که مربوط به مهدویت و امر ظهور است.
حسین بن علی (علیهماالسلام) قبل از اینکه کشته شود به اصحابش فرمود:
همانا رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) (به من) فرمود: ای فرزندم! همانا تو به زودی به سوی عراق سوق داده خواهی شد.
و آن زمینی است که انبیاء و اوصیای انبیاء با آن ملاقات کردند.
و آن زمینی است که«عمورا»نامیده میشود
همانا تو و جماعتی از اصحاب تو در آنسرزمین شهید خواهی شدکه (آنان) درد آهن (نیزه و شمشیر) را حس نمیکنند
سپس این آیه را تلاوت فرمود:«گفتیم: ای آتش! سرد و سلامت باشد بر ابراهیم»، جنگ برای تو و بر اینان (همراهانت) سرد و سلامت خواهد شد
سپس (امام حسین به اصحاب خود فرمود:)بشارت باد بر شما. به خدا سوگند، اگرچه (دشمنان) ما را میکشند، ولی ما بر پیامبرمان(صلی الله علیه و آله و سلم) وارد میشویم
سپس من به قدری که خدا بخواهد مکث خواهم کرد!
سپس اول کسی خواهم بود که زمین برایش شکافته میشود
و خارج خواهم شد (خروج خواهم کرد)، خارج شدنی که موافق آن خارج شدن امیرالمؤمنین (علیهالسلام) و قیام قائم ما و حیات رسولالله (صلی الله علیه و آله و سلم) است
سپس افرادی از آسمان که نزد خدایند بر من نازل میشوند در حالی که هرگز به سوی زمین نازل نشدهاند
و جبرئیل، میکائیل، اسرافیل و لشکریانی از ملائکه بر من نازل خواهند شد
حضرت محمّد و علی و من و برادرم و همۀ آن کسانی که خدا بر آنان منت نهاده،درحملکنندگانی از حاملان پروردگار نازل میشویم، شترانی از نور که تاکنون احدی از خلایق بر آنها سوار نشدهاند
بعد از این، حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله و سلم) پرچم خود را به اهتزاز درمیآورد و آن را به همراه شمشیرش به قائم ما میدهد
سپس ما بعد از آن، مدتی که خدا بخواهد مکث میکنیم
بعد آن، همانا خداوند از مسجد کوفه چشمه ای از روغن و چشمه ای از آب و چشمهای از شیر خارج میکند
همانا بعد از آن، امیرالمؤمنین (علیهالسلام) شمشیر رسول خدا را به من میدهد، و مرا به سوی مشرق و مغرب زمین (تجهیز و) روانه میکند
پس من به هیچ یک از دشمنان خدا بر نمیخورم مگر اینکه خون او را میریزم،و هیچ بتی را نمیبینم مگر اینکه آن را میسوزانم
تا اینکه به هند میرسم و آن را فتح میکنم
و همانا دانیال و یوشع خارج میشوند و به امیرالمؤمنین (علیهالسلام) عرضه میدارند که خدا و رسول او راست گفتهاند
سپس ایشان با تعداد هفتاد مرد بسوی بصره میروند و دشمنان خود را میکشند
و گروهی به سوی روم اعزام میشوند و خداوند پیروزی رانصیب آنان میکند
سپس، من هر جنبندهای را که خدا گوشت آن را حرام کرده میکشم تا اینکه در روی زمین غیر از گوشت طیّب چیزی نباشد
من بر یهود و نصارا و سایر ملل اسلام را عرضه میدارم، و آنان را بین اسلام و شمشیر مخیر میگذارم؛پس هر کس اسلام بیاورد، منت بر او میگذارم، و هر کس از اسلام کراهت داشته باشد خدا خون او را خواهد ریخت
هیچ مردی از شیعیان ما روی زمین باقی نخواهد بود، مگر اینکه خداوند مَلَکی را به سوی او نازل میکند تا خاک را از روی او کنار زند،و همسرانش و مقامش را در بهشت به وی بنمایاند
در روی زمین شخص نابینا و زمینگیر و مبتلائی نخواهد بود مگر اینکه خداوند به وسیلۀ ما اهل بیت بلا را از او برطرف میکند
و به قدری برکت از آسمان به سوی زمین نازل میشود که شاخه درخت از زیادی میوه میشکند! میوه زمستانی در تابستان و میوه تابستانی در زمستان خورده میشود
و این است معنای سخن خداوند عزوجل که : «اگر اهل کتاب ایمان میآوردند و تقوا پیشه میکردند، ما به یقین برکاتی از آسمان و زمین برای آنان قرار میدادیم، ولی اینان تکذیب کردند و ما آنان را به واسطۀ آنچه کسب کردند مؤاخذه کردیم.»
سپس خداوند کرامتی را برای شیعیان ما عطا میکند که چیزی در زمین و آنچه در آن هست بر آنان پنهان نخواهد بود.
تا اینکه مردی از میان اینها اراده کند که دانشی از اهلبیت خود بداند، آنان را با علم به آنچه انجام میدهند، آگاه میسازد
۷.۷k
۱۹ شهریور ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۱۷)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.