میگف کم کم بزرگ میشی و از یه جایی به بعد میفهمی که نمیتون

میگف کم کم بزرگ میشی و از یه جایی به بعد میفهمی که نمیتونی مواظب همه باشی. آدمایی که دوسشون داری از آدمایی که میتونی دور حلقه بازوهات ازشون مراقبت کنی بیشتر و بیشتر میشن. و درد میکشی که چرا آدمیزاد وقت و انرژیش محدوده برای مراقبت از کسایی که دوسشون داره. دردناک‌تر انتخاب کساییه که تو این حلقه بازو قرار نیست دیگه بمونن. اگرچه تو هنوزم دوسشون داری.