میان تمام نداشتن هایت، روز شمار من به تولدت رسید

میان تمام نداشتن هایت، روز شمار من به تولدت رسید
تنها عدد ثبت شده در حافظه من
مرور تمام خاطرات ، عاجزانه خواستن تو از خدا
دیرگاهیست میگذرد عادت تمام لحظه های من شده ای
هزار سال است که کوله بار نبودنت ، برشانه های تنهاییم سنگینی می کند...
شب میلاد تو سیاه برتن میکنم و سرخیِ چشماهایم و دانه دانه اشک های سرخ جاری روی گونه هایم را به تو هدیه میکنم
عاشقانه غمگینم!
خانه ای که تو در آن نباشی ماتم کده ایست جهنمی
آخر کجای قصه من و تو لرزه بر اندام کائنات میزد که خدا هم حسادتش گرفت
تاریخ تولدت ، عذاب نبودنت و تمام حجم تنهایی من حسرت ندیدن تو سالهاست غریبانه ترین درد تکراری ِ شب‌های من است ....
در شب میلادت ، مهمان چشم هایم شده ای
لعنت میکنم به تمام جهان و کائنات که حسادتشان بر بادم داد
دلتنگ شده ام ،
لعنت به دنیایی که تو در آن نباشی و من شب تولدت تنها باشم