بارها شکستم و شکستم دادند اما دوباره ایستادم

بارها شکستم و شکستم دادند اما دوباره ایستادم
در تاریکی شب خودم را محکم در آغوش گرفتم و گریه کردم و فرو ریختم اما دوباره بلند شدم
بارها خاطراتم را مرور کردم وهربار سنگینی بعضی لحظه های متوقف شده در زمان مرا به کام خود کشاند اما از آنها هم رد شدم
بارها نگران نگرانی های دیگران شدم و بعضا تاریخ مصرفم تمام شد و خود به یک خاطره تبدیل شدم
چقدر محرم راز شدم و خبری از مرهمی برایم نشد
بارها خودم را گم کردم
دور شدم
گریستم
با خدایم درد دل کردم
خودم را مرور کردم
تکه های شکسته شده ام را دوباره جمع کردم
نفسی کشیدم و دوباره شروع کردم
و وقتی پیدا شدم
دوباره ایستادم و به افتخار خودم برای خودم کف زدم
آگاهانه زیستم و صبورانه به انتظار اتفاقات خوب لحظه هایم را جشن گرفتم
به استقبال رویاهایم شتافتم و رسیدم
زندگی کوتاهتر از آنچه می اندیشم بود پس دیگر غصه قصه هایم را نخوردم
و هنوز از خودم می پرسم
امروز را زندگی کرده ام؟
پ ن : زمان چیز عجیبست... میدود
جلو میرود
ودوست داشتنی ترین آدم های زندگیت را یا کهنه میکند یا عوض!!
بعضی ها یا تغییر میکنند یا حقیقت درونشان مشخص میشود!
زمان دیر یا زود به تو ثابت خواهد کرد که کدامشان ماندنی اند و کدامشان رفتنی!!!
من دعا میکنم
زمان بگذرد و دنیا پر شود از آدم های واقعی....
آدم های که نه زمان آنها را عوض کند نه زمین...