همه ی ما آدما

همه ی ما آدما
یه روز تو زندگیمون شکست خوردیم !
نابود شدنِ آرزوهامونو با چشمامون دیدیم !
از طرفِ کسی بی مهری دیدیم
که تمامِ محبتمون رو ریخته بودیم به پاش !
از نزدیک ترین آدما و عزیزترین آدما
کاری ترین و عمیق ترین زخم ها رو خوردیم !
یه شبایی آرزو کردیم کاش هیچوقت فردایی نباشه !!!
دنیا بی اینکه #مقصر باشیم
ازمون #تاوان گرفته !
یه اتفاقایی باعث شده از زندگی بِبُریم !
زندگیِ همه ی ما
پُر از همین چیزاست !
پُر از اتفاقای گاهی بد ،
روزای بسیار سخت ،
شبایی که چند سال طول کشیده تا سحر بشه !
روزایی که از فرطِ غمِ زیاد
مثل شب سیاه بوده !
مهم میدونی چیه !؟؟
اینکه به این باور باور برسی که
به جز تنِ خودت ،
تنِ خیلیای دیگه هم زخمیه !
به جز روحِ خودت ، روحِ خیلیا هم خستس !
اینکه به جز تو ،
هزار نفر آدمِ دیگه
بغضای اشک نشده دارن ،
دردایِ حرف نشده !
دردایی که اونقدر آزار دهندست
که حتی حرف زدن ازشون
هم چیزی از بار سنگینی که رو شونه هات گذاشته
کم نمیکنه !
وقتی برسی به این باور که تجربه هایِ تلخی که تو داشتی رو خیلی آدمای دیگه هم داشتن؛
کمتر زخمِ زبون میزنی !
کمتر رفتارای آدمارو به دل میگیری !
کمتر از ظاهرِ آدما تا تهِ زندگیشون رو قضاوت میکنی
و کمتر مُدام با حرفای با نیش و کنایه
زندگی رو براشون تلخ میکنی .....