آدم ها از دور زیباترند ...به آدم ها نباید زیاد نزدیک شد.ه

آدم ها از دور زیباترند ...به آدم ها نباید زیاد نزدیک شد.هر آدمی باید با خود ابهاماتی داشته باشد .آدمها با ابهام های شان زیباترند.با چیزهایی که در موردشان نمی بینیم و نمی دانیم دوست داشتنی ترند…خواستنی ترند.به شناخت شان در حدی که “می خواهند”، باید رضایت داد .چون شناختِ بیشتر در هر صورت ناامید کننده خواهد بود .می شود برای شناخت یک آدم زمان گذاشت و همه ی ابعاد روحش را کشف کرد ، می شود وارد حبابش شد و دنیای یک نفری اش را فهمیدو پرده از رازهای مگویش برداشت اما …نمی ارزد …چنین موفقیتی هرگز به خراب شدنِ تصویر و تصورِ زیبایی که از او در ذهن ساخته اید نمی ارزد…و این اصلا به معنای خودفریبی نیست…آدم ها همین اند که هستند ؛همین که می خواهند بگویند و تو می بینی و می شنوی و “حس” می کنی …آن ها نمی توانند خوبی ها یا بدی های شان را پنهان کنند این را خوب می شود فهمید ،بدون اینکه نیازی باشد زیادی کشف شان کنی .به شدت به رعایت حد و مرزِ آدم ها معتقدم …در هر رابطه ای و از هر نوعِ آن …آدم ها از دور زیباترند …..