قرار بود آخر آوریل سال 1986 آزمایشی در نیروگاه هسته ای چر

قرار بود آخر آوریل سال 1986 آزمایشی در نیروگاه هسته ای چرنوبیل صورت گیرد، ولی به دلیل هوای لطیف بهاری نوبت کاری عوض شد و افراد تازه کار و بی تجربه بدون اینکه از خاموش بودن سیستم ایمنی و خطرات ناشی از فعالیت راکتور های ' RMBK ' با سیستم قدرت پایین خبر داشته باشند، وارد نیروگاه شدند.همین ناآگاهی و بی تجربگی که بعدها به عنوان خطای انسانی برای توجیه فاجعه هسته ای چرنوبیل از آن یاد شد، موجب شد که تمامی یافته های دانشمندان مبنی بر ایمنی نیروگاه های هسته ای در یک لحظه پنبه شده و راکتور شماره ۴ نیروگاه به هوا برود.
عمق فاجعه وقتی بیشتر شد که مقام های اتحاد جماهیر شوروی برای چند روز وقوع حادثه ای به این بزرگی را از جهانیان پنهان کردند و در نهایت این ماهواره های جاسوسی بودند که با گرفتن عکس های هوایی از تغییرات ایجاد شده ناشی از انفجار در چرنوبیل، واقعیت را برای همه روشن کردند. بعدها معلوم شد که عمق حادثه چقدر بود؛ در زمان وقوع حادثه ۵۰ نفر از نیروهای آتش نشانی و امدادی حاضر در محل به دلیل تشعشعات رادیواکتیو پودر شدند، ۱۹۰ تن مواد رادیواکتیو موجود در نیروگاه به صورت بخار در آسمان نیمکره شمالی پراکنده و محدوده ۳۰ کیلومتری شعاع نیروگاه منطقه ممنوعه اعلام شد.بدتر از هر چیز دروغی بود که مقامات سابق شوروی آن را اعلام کردند. بر اساس گزارش‌های اعلام شده مقامات شوروی میزان استاندارد تشعشعات اتمی که یک انسان می‌تواند تحمل کند را در عدد پنج ضرب کرده بودند، که این جرمی بسیار بزرگ است. از پانصد هزار نفری که با حادثه چرنوبیل مبارزه کردند، بیست هزار نفر مرده‌اند و دویست هزار نفر هم رسماً از کار افتاده اعلام شده‌اند. کسانی هم که زنده ماندند از بیماری‌های مربوط به تشعشعات اتمی رنج می‌برند.همچنین تعداد جانباختگان بلافاصله بعد از انفجار اولیه دونفر اعلام شد( این خنده دار نیست؟)
شاید به نظر برسد که امروز همه چیز درباره حادثه انفجار نیروگاه چرنوبیل روشن شده، اما واقعیت این است که هنوز خیلی چیزها در ارتباط با این رویداد باورنکردنی برای گفتن وجود دارد...
#سیاهچاله