🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_چهل_و_دوم
#بخش_چهارم
چند لحظہ منو را ورق میزند و سپس بہ سمت من میگیرد،بدون اینڪہ نگاهم ڪند میگوید:انتخاب ڪنید!
منو را از دستش میگیرم و روے میز میگذارم،صورتم را بہ سمت پنجرہ برمیگردانم:چیزے نمیخورم!
لب میزند:هر طور مایلید!
جا میخورم!
توقع داشتم دو سہ بار تعارف ڪند!
حرصم میگیرد،ڪیف دستے ام را محڪم میفشارم!
صدایے میگوید:چے میل دارید؟!
سرم را برمیگردانم،پسر جوانے نزدیڪ میزمان ایستادہ.
هادے ڪیفش را باز میڪند و میگوید:یہ نسڪافہ و یہ ڪیڪ شڪلاتے!
گارسون سرے تڪان میدهد و بہ من چشم میدوزد:و شما؟!
محڪم میگویم:من چیزے نمیخوام!
نگاهش را میان من و هادے میگرداند و از میز دور میشود.
دوبارہ سرم را بہ سمت پنجرہ برمیگردانم و دستم را زیر چانہ ام میزنم.
آرام میگویم:ڪے برمیگردیم خونہ؟!
ڪمے فڪر میڪند و جواب میدهد:اگہ اجازہ بدید نسڪافہ مو بخورم برمیگردیم!
دو سہ دقیقہ بعد گارسون سینے بہ دست نزدیڪمان میشود،فنجان نسڪافہ و پیش دستے ڪیڪ را رو بہ روے هادے میگذارد:بفرمایید.
هادے صمیمانہ میگوید:ممنونم!
همین ڪہ گارسون از میزمان دور میشود رو بہ من میگوید:نسڪافہ براے رفع خستگے خوبہ ها!
بدون اینڪہ نگاهش ڪنم میگویم:نوش جان!
سنگینے نگاهش را روے دست راستم حس میڪنم،ڪنجڪاو رد نگاهش را میگیرم.
بہ انگشت انگشترے ام چشم دوختہ! نگاهش را از دستم میگیرد و جرعہ اے از نسڪافہ اش را مینوشد.
دستم را از روے میز برمیدارم و روے پاهایم میگذارم:انگشترو ڪادوها رو پس میدم!
مثل من بہ حیاط چشم مے دوزد:من چیزے گفتم؟!
شبِ چشمانش آرام اند و پر فروغ!
فنجان را نزدیڪ لبانش میبرد و جرعہ اے مینوشد.
در دل میگویم: "تا ڪے بشینم آقا نسڪافہ شو نوش جان ڪنہ؟!"
بے حوصلہ موبایلم را از داخل ڪیفم بیرون میڪشم و قفلش را باز میڪنم.
یادم مے افتد قرار بود با مطهرہ تماس بگیرم.
نگاهے بہ هادے مے اندازم و میگویم:اینجا اشڪال ندارہ با تلفن صحبت ڪنم؟
سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد و میگوید:راحت باشید!
از حفظ شمارہ ے مطهرہ را میگیرم،بعد از بوق سوم پر انرژے جواب میدهد:السلام علیڪَ یا آیہ!
لبخند پر رنگے میزنم:سلام! ڪبڪت خروس میخونہ!
_ڪبڪ ما همہ چیز میخونہ! راستے تو ڪجایے دختر؟ زنگ زدم خونہ نبودے!
هادے توجهے ندارد،انگار ڪہ من وجود ندارم!نگاهم را بہ میز میدوزم:چرا بہ موبایلم زنگ نزدے؟!
با عصبانیت ساختگے میگوید:پول شارژ منو تو میدے یا بابام؟!
آرام میخندم:خب ببخشید!
پر انرژے میگوید:آیہ!
لب میزنم:جانم!
ڪمے مڪث میڪند،صدایش رنگ شرم میگیرد:عاشق شدم!
متعجب میگویم:چے؟!
_نشنیدے؟!
گیج میگویم:چرا! ولے...
جملہ ام را ادامہ نمیدهم!
بہ جایش میپرسم:خواستگارتہ؟!
میخندد:نہ!
ڪمے فڪر میڪنم:از همسایہ هامونہ؟!
با شیطنت میگوید:اووووووم،تقریبا!
_تو ڪوچہ ے شماست یا ما؟!
قهقهہ میزند و میگوید:اینو بگم لو میرہ!
سریع میگویم:نڪنہ مربوط بہ ساختمون رو بہ رویے خونہ ے ماست؟!
مستانہ قهقهہ میزند:خوشم میاد همیشہ باهوشے!
با ذوق میگویم:مهندس ساجدے؟!
_اگہ گفتے ڪدوم؟!
ڪمے فڪر میڪنم و میپرسم:مگہ چندتا مهندس ساجدے داریم؟!
_دوتا!
نگاهم بہ هادے مے افتد ڪہ بہ حیاط خیرہ شدہ و پوزخندے روے لبش جا خوش ڪردہ!
خودم را ڪمے جمع و جور میڪنم:حتما اون نچسبہ!
فریاد میزند:ڪوفت! نچسب چیہ؟! اونے ڪہ جذابہ!
آرام میخندم.
تهدیدم میڪند:آیہ! نخندا! وگرنہ فردا تیڪہ پارہ ت میڪنم.
وقتے میبند چیزے نمے گویم ادامہ میدهد:نمیدونم چطورے بگم؟! چندبار بخاطرہ بابا رفتم شرڪتشون وقتے مے دیدمش قلبم مے اومد تو دهنم! لپام گُل...
حرفش را قطع میڪنم:تو همیشہ لپات گل میندازہ!
_این فرق میڪنہ! واے الان ڪہ دارم راجع بهش حرف میزنم فشارم افتادہ!
_مطهرہ! بہ خدا خل شدے!
ڪمے آرام میگیرد:شاید! هے میڪوبم تو سر خودم میگم آخہ این چیزا از تو بعیدہ! هے سر نماز از خدا میخوام از فڪرش دربیام!
زیر چشمے بہ هادے نگاہ میڪنم:طبیعیہ! دو روز دیگہ از سرت مے افتہ.
درماندہ میگوید:فڪر نڪنم! همش بہ یہ بهونہ اے خودمو میڪشونم شرڪت بابا اینا!
با شیطنت میگویم:پس بگو بہ بهونہ ے بابا میرم نہ بخاطرہ بابا!
آرام میخندد.
زمزمہ میڪنم:آخہ دخترجون میدونے چند سال از ما بزرگترہ؟!
آرام میگوید:دوازدہ سیزدہ سال!
_اونوقت میاد سراغ من و تو؟! اصلا اختلاف طبقاتے...
باقے حرفم را نمیگویم! نمیخواهم از من برنجد.
صدایش مے لرزد:نہ! سراغ من نمیاد!
متعجب میپرسم:گریہ میڪنے؟!
سعے دارد لرزش صدایش را پنهان ڪند:نہ! نہ! شایدم بہ قول تو الان طبیعیہ دو روز دیگہ از سرم مے افتہ!
میپرسم:مگہ چند وقتہ میشناسیش؟!
سرفہ اے میڪند و جواب میدهد:شیش هفت ماهے میشہ! همون اول ڪہ دیدمش یہ جورے شدم...
اطمینان بخش میگویم:بہ نظرم الان براے ما دخترا معتاد سر ڪوچہ ام جذابہ چہ برسہ ڪسے مثل....
✍ :emoji_mo
#آیه_های_جنون
#قسمت_چهل_و_دوم
#بخش_چهارم
چند لحظہ منو را ورق میزند و سپس بہ سمت من میگیرد،بدون اینڪہ نگاهم ڪند میگوید:انتخاب ڪنید!
منو را از دستش میگیرم و روے میز میگذارم،صورتم را بہ سمت پنجرہ برمیگردانم:چیزے نمیخورم!
لب میزند:هر طور مایلید!
جا میخورم!
توقع داشتم دو سہ بار تعارف ڪند!
حرصم میگیرد،ڪیف دستے ام را محڪم میفشارم!
صدایے میگوید:چے میل دارید؟!
سرم را برمیگردانم،پسر جوانے نزدیڪ میزمان ایستادہ.
هادے ڪیفش را باز میڪند و میگوید:یہ نسڪافہ و یہ ڪیڪ شڪلاتے!
گارسون سرے تڪان میدهد و بہ من چشم میدوزد:و شما؟!
محڪم میگویم:من چیزے نمیخوام!
نگاهش را میان من و هادے میگرداند و از میز دور میشود.
دوبارہ سرم را بہ سمت پنجرہ برمیگردانم و دستم را زیر چانہ ام میزنم.
آرام میگویم:ڪے برمیگردیم خونہ؟!
ڪمے فڪر میڪند و جواب میدهد:اگہ اجازہ بدید نسڪافہ مو بخورم برمیگردیم!
دو سہ دقیقہ بعد گارسون سینے بہ دست نزدیڪمان میشود،فنجان نسڪافہ و پیش دستے ڪیڪ را رو بہ روے هادے میگذارد:بفرمایید.
هادے صمیمانہ میگوید:ممنونم!
همین ڪہ گارسون از میزمان دور میشود رو بہ من میگوید:نسڪافہ براے رفع خستگے خوبہ ها!
بدون اینڪہ نگاهش ڪنم میگویم:نوش جان!
سنگینے نگاهش را روے دست راستم حس میڪنم،ڪنجڪاو رد نگاهش را میگیرم.
بہ انگشت انگشترے ام چشم دوختہ! نگاهش را از دستم میگیرد و جرعہ اے از نسڪافہ اش را مینوشد.
دستم را از روے میز برمیدارم و روے پاهایم میگذارم:انگشترو ڪادوها رو پس میدم!
مثل من بہ حیاط چشم مے دوزد:من چیزے گفتم؟!
شبِ چشمانش آرام اند و پر فروغ!
فنجان را نزدیڪ لبانش میبرد و جرعہ اے مینوشد.
در دل میگویم: "تا ڪے بشینم آقا نسڪافہ شو نوش جان ڪنہ؟!"
بے حوصلہ موبایلم را از داخل ڪیفم بیرون میڪشم و قفلش را باز میڪنم.
یادم مے افتد قرار بود با مطهرہ تماس بگیرم.
نگاهے بہ هادے مے اندازم و میگویم:اینجا اشڪال ندارہ با تلفن صحبت ڪنم؟
سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد و میگوید:راحت باشید!
از حفظ شمارہ ے مطهرہ را میگیرم،بعد از بوق سوم پر انرژے جواب میدهد:السلام علیڪَ یا آیہ!
لبخند پر رنگے میزنم:سلام! ڪبڪت خروس میخونہ!
_ڪبڪ ما همہ چیز میخونہ! راستے تو ڪجایے دختر؟ زنگ زدم خونہ نبودے!
هادے توجهے ندارد،انگار ڪہ من وجود ندارم!نگاهم را بہ میز میدوزم:چرا بہ موبایلم زنگ نزدے؟!
با عصبانیت ساختگے میگوید:پول شارژ منو تو میدے یا بابام؟!
آرام میخندم:خب ببخشید!
پر انرژے میگوید:آیہ!
لب میزنم:جانم!
ڪمے مڪث میڪند،صدایش رنگ شرم میگیرد:عاشق شدم!
متعجب میگویم:چے؟!
_نشنیدے؟!
گیج میگویم:چرا! ولے...
جملہ ام را ادامہ نمیدهم!
بہ جایش میپرسم:خواستگارتہ؟!
میخندد:نہ!
ڪمے فڪر میڪنم:از همسایہ هامونہ؟!
با شیطنت میگوید:اووووووم،تقریبا!
_تو ڪوچہ ے شماست یا ما؟!
قهقهہ میزند و میگوید:اینو بگم لو میرہ!
سریع میگویم:نڪنہ مربوط بہ ساختمون رو بہ رویے خونہ ے ماست؟!
مستانہ قهقهہ میزند:خوشم میاد همیشہ باهوشے!
با ذوق میگویم:مهندس ساجدے؟!
_اگہ گفتے ڪدوم؟!
ڪمے فڪر میڪنم و میپرسم:مگہ چندتا مهندس ساجدے داریم؟!
_دوتا!
نگاهم بہ هادے مے افتد ڪہ بہ حیاط خیرہ شدہ و پوزخندے روے لبش جا خوش ڪردہ!
خودم را ڪمے جمع و جور میڪنم:حتما اون نچسبہ!
فریاد میزند:ڪوفت! نچسب چیہ؟! اونے ڪہ جذابہ!
آرام میخندم.
تهدیدم میڪند:آیہ! نخندا! وگرنہ فردا تیڪہ پارہ ت میڪنم.
وقتے میبند چیزے نمے گویم ادامہ میدهد:نمیدونم چطورے بگم؟! چندبار بخاطرہ بابا رفتم شرڪتشون وقتے مے دیدمش قلبم مے اومد تو دهنم! لپام گُل...
حرفش را قطع میڪنم:تو همیشہ لپات گل میندازہ!
_این فرق میڪنہ! واے الان ڪہ دارم راجع بهش حرف میزنم فشارم افتادہ!
_مطهرہ! بہ خدا خل شدے!
ڪمے آرام میگیرد:شاید! هے میڪوبم تو سر خودم میگم آخہ این چیزا از تو بعیدہ! هے سر نماز از خدا میخوام از فڪرش دربیام!
زیر چشمے بہ هادے نگاہ میڪنم:طبیعیہ! دو روز دیگہ از سرت مے افتہ.
درماندہ میگوید:فڪر نڪنم! همش بہ یہ بهونہ اے خودمو میڪشونم شرڪت بابا اینا!
با شیطنت میگویم:پس بگو بہ بهونہ ے بابا میرم نہ بخاطرہ بابا!
آرام میخندد.
زمزمہ میڪنم:آخہ دخترجون میدونے چند سال از ما بزرگترہ؟!
آرام میگوید:دوازدہ سیزدہ سال!
_اونوقت میاد سراغ من و تو؟! اصلا اختلاف طبقاتے...
باقے حرفم را نمیگویم! نمیخواهم از من برنجد.
صدایش مے لرزد:نہ! سراغ من نمیاد!
متعجب میپرسم:گریہ میڪنے؟!
سعے دارد لرزش صدایش را پنهان ڪند:نہ! نہ! شایدم بہ قول تو الان طبیعیہ دو روز دیگہ از سرم مے افتہ!
میپرسم:مگہ چند وقتہ میشناسیش؟!
سرفہ اے میڪند و جواب میدهد:شیش هفت ماهے میشہ! همون اول ڪہ دیدمش یہ جورے شدم...
اطمینان بخش میگویم:بہ نظرم الان براے ما دخترا معتاد سر ڪوچہ ام جذابہ چہ برسہ ڪسے مثل....
✍ :emoji_mo
۱۳.۶k
۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.