🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_بیست_و_سوم
#بخش_چهارم
در حالے ڪہ فنجان چاے را برمیدارم میگویم:اینو میخورم! مرسے!
_نوش جونت!
یڪتا با خندہ میگوید:یڪتا آب جوش ریختے دیگہ؟! از آب سرد ڪن آب نریختہ باشے!
آیہ چاے خور نیس حالا یہ بار میخواد چاے بخورہ ها!
همتا بہ سمتش برمیگردد و مثل بچہ ها میگوید:از تو ڪہ بهتر دم میڪنم!
فرزانہ چشم غرہ اے بہ همتا و سپس یڪتا میرود.
مادرم براے اینڪہ معذب نباشند میگوید:بذار راحت باشن! بچہ هاے من بدترن!
سپس انگشت اشارہ اش را بہ سمت من و نورا میگیرد.
_مخصوصا این دوتا!
فرزانہ سرش را تڪان میدهد:همیشہ بچہ میمونن!
همتا هم بہ ما مے پیوندد.
همین ڪہ مے نشیند عسگرے میگوید:همتا بابا! یہ زنگ بہ هادے بزن ببین ڪے میاد.
همتا مُرَدد جواب میدهد:بابایے چند دیقہ پیش زنگ زدم گفت ڪار دارہ نمیتونہ بیاد!
رنگ صورت عسگرے تغییر میڪند،پدرم ناراضے از چیزے ڪہ شنیدہ اخم میڪند و من لبخند پیروزمندانہ ای میزنم.
نیاز نیست من ڪارے ڪنم هادے خودش،خودش را از چشم پدرم مے اندازد!
دفعہ ے قبل من نیامدم،این بار او!
یڪ یڪ مساوے!
فرزانہ لبخند تصنعے نثار همہ مان میڪند و میگوید:چرا چیزے میل نمیڪنید؟ چاے تون سرد شد!
راضے از چیزے ڪہ شنیدم فنجان چاے را بہ لبانم نزدیڪ میڪنم و با لذت جرعہ اے مینوشم!
چقدر مے چسبد!
حالت چهرہ ے فرزانہ درهم است،نگاهے بہ ما مے اندازد و با گفتن "عذر میخوام" از روے مبل بلند میشود.
نورا آرام میگوید:رفت بہ داماد زنگ بزنہ!
ڪمے از شیرینے ام میخورم:ایشالا خبرش بیاد!
همتا همانطور ڪہ چایش را مے نوشد رو بہ یاسین میگوید:بازے ڪامپیوترے دوست دارے آقا ڪوچولو؟
یاسین جدے بہ صورتش چشم مے دوزد و میگوید:من ڪوچولو نیستم! یاسینم!
همتا و یڪتا میخندند.
_خب یاسین ڪوچولو نگفتے؟!
یڪتا پشت بندش میگوید:خیلے بانمڪہ!
یاسین آرام بہ مادرم میگوید:مامان مگہ من نمڪدونم؟!
همہ شروع میڪنیم بہ خندیدن.
همتا با ذوق بہ یڪتا نگاہ میڪند و میگوید:ڪاش مام یہ دونہ از اینا داشتیم.
با خندہ میگویم:مگہ اسباب بازیہ؟!
همتا چادرش را ڪمے جلو میڪشد و فنجانش را روے میز میگذارد.
رو بہ من و نورا میگوید:میاید بریم بالا؟! اونجا راحت تریم.
نورا نگاهے بہ من مے اندازد ڪہ یعنے نظرت چیہ؟
سرم را بہ نشانہ مثبت تڪان میدهم:بریم!
با شنیدن مڪالمہ مان یاسین میگوید:منم میام.
سپس با لبخند دندان نمایے اضافہ میڪند:گفتے بازے ڪامپیوترے ام دارے؟!
همتا با شیطنت میگوید:ما بہ ڪوچولو گفتیم نہ بہ تو!
یاسین با خجالت سرش را مے خارند:خب من ڪوچولوام! یعنے اسمم ڪوچولو نیستا اندازہ و سنم ڪوچولوئہ!
یڪتا از خندہ غش میڪند،مثل یاسین تڪرار میڪند:اندازہ م!
همتا بلند میشود،یڪتا هم بہ تبعیت از او.
از رنگ روسرے شان تشخیصشان میدهم.
دوقولوهاے ڪاملا همسان اند.
یڪتا مورد خطابمان قرار میدهد:پاشید دیگہ!
یاسین سریع از ڪنار مادرم بلند میشود و بہ سمت یڪتا میدود.
یڪتا با لبخند لپش را میڪشد و میگوید:تو چقدر شیرینے!
یاسین میخواهد شیرین زبانے ڪند:نمڪ ڪہ شیرین نیس!
نورا بہ یاسین میگوید:سرڪارمون گذاشتیا!
من و نورا هم بلند میشویم.
دنبال یڪتا و همتا بہ سمت پلہ هاے شیشہ اے میرویم.
یاسین از همہ جلوتر میدود.
با احتیاط پایم را روے اولین پلہ میگذارم.
ڪمے میترسم!
احساس میڪنم هر آن ممڪن است بشڪنند.
محڪم نردہ هاے طلایے رنگ را میگیرم و با احتیاط عقب تر از همہ از پلہ ها بالا میروم.
بہ راهروے باریڪے میرسیم،دو اتاق در راهرو قرار دارد.
یاسین با عجلہ بہ سمت اتاق اول میرود ڪہ همتا میگوید:یاسین اونجا نہ! اتاق هادیہ.
با چشم بہ اتاق دومے اشارہ میڪند و ادامہ میدهد:اتاق ما اونہ!
یاسین بہ سمت اتاق دومے میرود و دستگیرہ را میڪشد.
نگاهے بہ در سفید بستہ شدہ مے اندازم.
اتاق هادے!
وارد اتاق همتا و یڪتا میشویم.
خیلے سادہ چیدہ شده،همہ چیز بہ رنگ سفید و یاسے ست.
تخت دو طبقہ اے ڪہ ڪنج اتاق قرار دارد نظرم را جلب میڪند.
چقدر بہ هم وابستہ اند!
همتا چادرش را از روے سرش برمیدارد و روے طبقہ اول تخت مے اندازد.
همانطور ڪہ ڪامپیوترش را روشن میڪند میگوید:راحت باشید.
با شنیدن این جملہ چادر مشڪے ام را برمیدارم و مرتب تا میڪنم.
نورا میخواهد چادرش را بردارد ڪہ متعجب بہ ڪتف هایش نگاہ میڪند.
زیر لب میگوید:واے ڪیفم!
یڪتا چادرم را میگیرد و داخل ڪمد میگذارد.
سرزنشگرانہ میگویم:باز یادت رفت؟
مظلوم بہ چشمانم زل میزند و میگوید:آجے گلم!
پوفے میڪنم،فڪر میڪند چون دوسال بزرگتر است با دو ڪلمہ حرف باید هرڪارے برایش انجام بدهم!
بیخیال میگویم:نترس یہ ساعت بہ طاها پیام ندے نمیمیرہ!
سریع میگوید:دور از جونش!
چادرش را در مے آورد و میگوید:مهربونم میشہ برے برام ڪیفمو بیارے؟!
یڪتا میگوید:همتام همینطورے منو خر میڪنہ! آخہ پنج دیقہ بزرگترہ!
✍ :e
#آیه_های_جنون
#قسمت_بیست_و_سوم
#بخش_چهارم
در حالے ڪہ فنجان چاے را برمیدارم میگویم:اینو میخورم! مرسے!
_نوش جونت!
یڪتا با خندہ میگوید:یڪتا آب جوش ریختے دیگہ؟! از آب سرد ڪن آب نریختہ باشے!
آیہ چاے خور نیس حالا یہ بار میخواد چاے بخورہ ها!
همتا بہ سمتش برمیگردد و مثل بچہ ها میگوید:از تو ڪہ بهتر دم میڪنم!
فرزانہ چشم غرہ اے بہ همتا و سپس یڪتا میرود.
مادرم براے اینڪہ معذب نباشند میگوید:بذار راحت باشن! بچہ هاے من بدترن!
سپس انگشت اشارہ اش را بہ سمت من و نورا میگیرد.
_مخصوصا این دوتا!
فرزانہ سرش را تڪان میدهد:همیشہ بچہ میمونن!
همتا هم بہ ما مے پیوندد.
همین ڪہ مے نشیند عسگرے میگوید:همتا بابا! یہ زنگ بہ هادے بزن ببین ڪے میاد.
همتا مُرَدد جواب میدهد:بابایے چند دیقہ پیش زنگ زدم گفت ڪار دارہ نمیتونہ بیاد!
رنگ صورت عسگرے تغییر میڪند،پدرم ناراضے از چیزے ڪہ شنیدہ اخم میڪند و من لبخند پیروزمندانہ ای میزنم.
نیاز نیست من ڪارے ڪنم هادے خودش،خودش را از چشم پدرم مے اندازد!
دفعہ ے قبل من نیامدم،این بار او!
یڪ یڪ مساوے!
فرزانہ لبخند تصنعے نثار همہ مان میڪند و میگوید:چرا چیزے میل نمیڪنید؟ چاے تون سرد شد!
راضے از چیزے ڪہ شنیدم فنجان چاے را بہ لبانم نزدیڪ میڪنم و با لذت جرعہ اے مینوشم!
چقدر مے چسبد!
حالت چهرہ ے فرزانہ درهم است،نگاهے بہ ما مے اندازد و با گفتن "عذر میخوام" از روے مبل بلند میشود.
نورا آرام میگوید:رفت بہ داماد زنگ بزنہ!
ڪمے از شیرینے ام میخورم:ایشالا خبرش بیاد!
همتا همانطور ڪہ چایش را مے نوشد رو بہ یاسین میگوید:بازے ڪامپیوترے دوست دارے آقا ڪوچولو؟
یاسین جدے بہ صورتش چشم مے دوزد و میگوید:من ڪوچولو نیستم! یاسینم!
همتا و یڪتا میخندند.
_خب یاسین ڪوچولو نگفتے؟!
یڪتا پشت بندش میگوید:خیلے بانمڪہ!
یاسین آرام بہ مادرم میگوید:مامان مگہ من نمڪدونم؟!
همہ شروع میڪنیم بہ خندیدن.
همتا با ذوق بہ یڪتا نگاہ میڪند و میگوید:ڪاش مام یہ دونہ از اینا داشتیم.
با خندہ میگویم:مگہ اسباب بازیہ؟!
همتا چادرش را ڪمے جلو میڪشد و فنجانش را روے میز میگذارد.
رو بہ من و نورا میگوید:میاید بریم بالا؟! اونجا راحت تریم.
نورا نگاهے بہ من مے اندازد ڪہ یعنے نظرت چیہ؟
سرم را بہ نشانہ مثبت تڪان میدهم:بریم!
با شنیدن مڪالمہ مان یاسین میگوید:منم میام.
سپس با لبخند دندان نمایے اضافہ میڪند:گفتے بازے ڪامپیوترے ام دارے؟!
همتا با شیطنت میگوید:ما بہ ڪوچولو گفتیم نہ بہ تو!
یاسین با خجالت سرش را مے خارند:خب من ڪوچولوام! یعنے اسمم ڪوچولو نیستا اندازہ و سنم ڪوچولوئہ!
یڪتا از خندہ غش میڪند،مثل یاسین تڪرار میڪند:اندازہ م!
همتا بلند میشود،یڪتا هم بہ تبعیت از او.
از رنگ روسرے شان تشخیصشان میدهم.
دوقولوهاے ڪاملا همسان اند.
یڪتا مورد خطابمان قرار میدهد:پاشید دیگہ!
یاسین سریع از ڪنار مادرم بلند میشود و بہ سمت یڪتا میدود.
یڪتا با لبخند لپش را میڪشد و میگوید:تو چقدر شیرینے!
یاسین میخواهد شیرین زبانے ڪند:نمڪ ڪہ شیرین نیس!
نورا بہ یاسین میگوید:سرڪارمون گذاشتیا!
من و نورا هم بلند میشویم.
دنبال یڪتا و همتا بہ سمت پلہ هاے شیشہ اے میرویم.
یاسین از همہ جلوتر میدود.
با احتیاط پایم را روے اولین پلہ میگذارم.
ڪمے میترسم!
احساس میڪنم هر آن ممڪن است بشڪنند.
محڪم نردہ هاے طلایے رنگ را میگیرم و با احتیاط عقب تر از همہ از پلہ ها بالا میروم.
بہ راهروے باریڪے میرسیم،دو اتاق در راهرو قرار دارد.
یاسین با عجلہ بہ سمت اتاق اول میرود ڪہ همتا میگوید:یاسین اونجا نہ! اتاق هادیہ.
با چشم بہ اتاق دومے اشارہ میڪند و ادامہ میدهد:اتاق ما اونہ!
یاسین بہ سمت اتاق دومے میرود و دستگیرہ را میڪشد.
نگاهے بہ در سفید بستہ شدہ مے اندازم.
اتاق هادے!
وارد اتاق همتا و یڪتا میشویم.
خیلے سادہ چیدہ شده،همہ چیز بہ رنگ سفید و یاسے ست.
تخت دو طبقہ اے ڪہ ڪنج اتاق قرار دارد نظرم را جلب میڪند.
چقدر بہ هم وابستہ اند!
همتا چادرش را از روے سرش برمیدارد و روے طبقہ اول تخت مے اندازد.
همانطور ڪہ ڪامپیوترش را روشن میڪند میگوید:راحت باشید.
با شنیدن این جملہ چادر مشڪے ام را برمیدارم و مرتب تا میڪنم.
نورا میخواهد چادرش را بردارد ڪہ متعجب بہ ڪتف هایش نگاہ میڪند.
زیر لب میگوید:واے ڪیفم!
یڪتا چادرم را میگیرد و داخل ڪمد میگذارد.
سرزنشگرانہ میگویم:باز یادت رفت؟
مظلوم بہ چشمانم زل میزند و میگوید:آجے گلم!
پوفے میڪنم،فڪر میڪند چون دوسال بزرگتر است با دو ڪلمہ حرف باید هرڪارے برایش انجام بدهم!
بیخیال میگویم:نترس یہ ساعت بہ طاها پیام ندے نمیمیرہ!
سریع میگوید:دور از جونش!
چادرش را در مے آورد و میگوید:مهربونم میشہ برے برام ڪیفمو بیارے؟!
یڪتا میگوید:همتام همینطورے منو خر میڪنہ! آخہ پنج دیقہ بزرگترہ!
✍ :e
۱۶.۱k
۱۸ فروردین ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.