یک کلبه ی پاییزی و یاری که تو باشی

یک کلبه ی پاییزی و یاری که تو باشی
مست از می چشمان خماری که تو باشی
چون صبح بر آید ز افق خوردن یک چای
محشر شود از دست نگاری که تو باشی