تا می توانی در راه سعادت بکوش ***

تا می توانی #در_راه_سعادت_بکوش ***

پیام اخلاقی و سلوکی آیات پایانی سوره انشراح برای ما این است که بدانیم آن نقطه‌ای که نقطه فراغت ماست،باید نقطه آغاز کوششمان باشد و در پس هر تلاش ،تلاشی دیگر را بکار ببریم #جدیت_در_راه_وصول_به_حقیقت تعطیل شدنی نیست ، آغاز و انجام زندگی باید با جدیت همراه باشد ، سالک بدون جدیت به مقصد نمی رسد ،
« سَاعٍ‏ سَرِیعٌ‏ نَجَا » [1]. کوشنده با شتاب نجات یافت،
،اما متاسفانه اکثر مردم تنبلی می‌کنند ، دو رکعت نماز که می‌خوانند یا کار کوچکی که انجام می­دهند، یا یک ساعت مطالعه که می‌کنند زود خسته می­شوند! مدام #تنبلی به این شکل به سراغ انسان می‌آید. اما پروردگار عالم به شاگرد خصوصی سخت کوش خود می‌فرماید:
«فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَب»[2]حالا که فارغ شدی، آغاز کوشش توست. خودت را به زحمت بینداز و #تلاش_کن. پایان هر کاری آغاز کار تو باشد. نکند در جایی توقف کنی و بگویی بس است. توقف معنا ندارد، بکوش! بجوش و بنوش !
گر چه وصالش نه به کوشش دهند
هر قدر ای دل که توانی بکوش [3]
«وَ أَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعی»[4] برای انسان بهره‌ای جز سعی و کوشش او نیست،
پس ای سالک کوی توحید بکوش تا چشمه حقیقت از جانت بجوش تا از آن بنوشی و دیگران را نیز سیراب کنی ، همه چیز در خودت جمع است ، تا نکوشی از درونت چیزی نمی جوشد و تا از تو نجوشد نمی توانی به آبگاه توحید وارد شوی و از چشمه حقیقت بنوشی.
------------------------------
[1] نهج البلاغة (للصبحی صالح)، ص: 58
[2] (سوره شرح ، آیه 7)
[3] دیوان حافظ –غزل شماره 284
[4](سوره نجم ، آیه 39)