و کسانی که خدا و رسولش و مؤمنانی [ چون علی بن ابی طالب ]

و کسانی که خدا و رسولش و مؤمنانی [ چون علی بن ابی طالب ] را به سرپرستی و دوستی بپذیرند [ حزب خدایند ، ] و یقیناً حزب خدا [ در هر زمان و همه جا ] پیروزند.در آیه‌ی قبل بیان شد که مراد از «الَّذِینَ آمَنُوا»، حضرت علی علیه السلام و امامان معصوم علیهم السلام هستند.

اوصاف حزب اللّه در سوره‌ی مجادله آیه 22 چنین بیان شده است:

1. به مبدأ و معاد ایمان دارند.

2. با دشمنان خدا، دوستی نمی‌کنند.

این آیه که لزوم پذیرش ولایت خدا و رسول و امامان را بیان می‌کند، می‌فهماند که مراد از «وَلِیُّکُمُ» در آیه‌ی قبل، سرپرست و حاکم است نه دوست و یاور، چون تعبیر «حزب اللّه» و غالب بودن آنان، اشاره به نظام قدرتمند و حکومت دارد.

«حِزْبَ»، در لغت به معنای گروه با قدرت و با صلابت است. «1»

چون پیروزی، بدون تشکیلات، مدیریّت، قدرت، وحدت، جرأت و ... امکان ندارد، پس «حزب‌اللّه» باید برای حاکمیّت و غلبه این صفات را داشته باشند.

حزب‌اللَّه نه تنها غالب و پیروزند، بلکه رستگار نیز هستند. «حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ»، «حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» «2»

درآیه‌ی 52 همین سوره خواندیم که گروهی از ترس حوادث، کفّار را ولّی خود می‌گیرند، در این آیه می‌فرماید: حزب اللَّه غالب است؛ یعنی وابستگان به کفّار مغلوبند، پس به سراغ آنان نروید. فَتَرَی الَّذِینَ‌ ... یُسارِعُونَ فِیهِمْ‌ ...، وَ مَنْ یَتَوَلَّ اللَّهَ‌ ... هُمُ الْغالِبُونَ‌
#ایات امامه#
#امامت#