خیلی کوچکتر که بودم اصلا دوست نداشتم کسی مرا با لفظ "سید"

خیلی کوچکتر که بودم اصلا دوست نداشتم کسی مرا با لفظ "سید" صدا بزند.....لجم میگرفت! .
.
اصلا نمیدانستم چه معنی دارد و یا چرا ما را به آن صدا میزنند.... اما همین که میدیدم گدایان شهر ما مدعی سادات بودند؛ تنفر شدیدی پیدا میکردم از "سید" بودنم! .
. 
گذشت و من وارد دبستان شدم! اما دریغ از اینکه بدانم چرا من یک "سیدم" ! .
روزهای اول مدرسه با یکی از دوستان در کلاس شیطنت میکردیم!! معلم مان که حسابی از دست ما عصبانی شده بود؛ به طرفمان آمد و کشیده ای نسبتا آبدار حواله رفیق مان کرد! نگاه تند و تیزی هم به من کرد و گفت: حیف که "سید" هستی! . .
.
تازه آنجا بود که فهمیدم به به! چه چیز باحالیست این "سید" بودن! که خودمان خبر نداشتیم! واقعا چقدر آدم ناشکری هستیم!!.. .
خدا میداند این جمله زیبا، نجات دهنده و مسرت بخش "حیف که سید هستی!" ؛ در طول دوران تحصیل من از دهان مبارک چند معلم و ناظم و مدیر بیرون آمد! و باعث میشد دایره آموزشی مدرسه از تنبیه بنده اکیدا خودداری فرماید!.. البته یادم هم نمیرود... معلمی هم داشتیم که وقتی موقع تنبیه میشد، با نگاه مهربانانه همراه با شرمندگی میگفت: "سید جان ببخشید، ولی بالاخره باید آدم شوی! " وسپس عین این بعثی هایی که انگار اسیر گرفته باشن به جان آدم می افتاد.... نه به آن اظهار شرمندگی و نه به این زدن...!
._
اما چند روز پیش مطلبی خواندم در مورد سادات مطالعه میکردم که گاهی بعضی مطالب آن تن آدم را میلرزاند.... مثلا طبق روایات عمل نیک سادات دوبرابر پاداش و عمل بد هم دو برابر جزا دارد! . 
یکی نیست به این خدای خوب ما بگوید آخر خداجان ما که اصلا عمل نیک بلد نیستیم! عمل بد هم تا دلت بخواهد فراهم کردیم! . .
بار بندگی و مسلمانی و شیعه بودنم کم بود؟ بار "سید" بودن را هم اضاف فرمودی؟!
.
.
#سید
#سادات
#سیدانه